Maxime postremo haec miratus eram, quod disputationes Lucae Canalii de aliquibus claris viris disserebantur utrum fuisset Catullus quidam necne (opus enim eius ad concitandum lectorem pertinet) ac manifesto eam, sicut saepissime, quam nunc Lucretii appellabat eversionem irritam. At vero de Sallustio locutus coacto propheta, etiam percipiens Ciceronis “scissionem” propterea quod Cicero imperitiae vivendi suae oblivisci conatur, si vivere est scienter in libertate esse ab infirmis voluntatibus dominationis gloriaeque. Multae sunt causae suscipiendae admirationis secundum imminutionem Augusti, cuius in lucem protulit frequentes praetermissiones rerum gestarum; aequam certe personam angoris Horatio tribuit, hoc quidem tempore memorandus socius adversarii, quem ambiguum viderat in dubio dialogo de oratoribus, attamen in Cornelio Tacito, maximo atque elegantissimo auctore Romanorum annalium.
A.d. V Idus Iunias anno MMDCCLXVII ab U.c.
Nessun commento:
Posta un commento